Recenzja- ''Skazany na trening. Zaprawa więzienna''

      Do książki Paula Wadea przybierałem się bardzo długo. Sadziłem, że to zwyczajna pozycja zawierająca trening bez przyrządów, napisana przez więźnia. Częściowo miałem rację. Dlaczego, więc już po przeczytaniu kilku pierwszych stron nie moglem się od niej oderwać. Fenomenem tej książki jest całkowicie nowe, a raczej całkowicie stare spojrzenie na trening siłowy w ogóle. Autor obala obecne trendy w treningu, sporcie i całym myśleniu na temat pracy nad własnym ciałem. Jest zwolennikiem treningu jaki preferowano w czasach, gdy nie używano tak uporczywie maszyn i sztang na siłowniach, a sterydy nie były jeszcze tak powszechne. Wszystko kręciło się wokół kalisteniki tj. korzystania z oporu jaki daje własne ciało.

      Rdzeniem całego treningu jest 6 ćwiczeń, z których każde jest przedstawione w 10 wariantach. Każdy kolejny wariant to wyższy stopień wtajemniczenia. Pierwszy etap z serii to poziom skrajnie początkujący, więc każdy może zacząć przygodę z zaprawą więzienną  Ostatni wariant każdego ćwiczenia to poziom elitarny do którego droga może być długa, lecz efekt piorunujący. Trening jest tak skonstruowany, że nie ma potrzeby uzupełniania go wizytami na siłowni. Potrzebujemy do niego jedynie drążka do podciągania (lub czegoś co go przypomina), piłki do kosza, stołka i stołu. Nieco dziwny zestaw w porównaniu do wyposażenia tradycyjnej siłowni.
      Paul Wade przedstawia masę argumentów, w tym z zakresu medycyny i anatomii przemawiającymi za porzuceniem ciężarów i maszyn. Przyczynami są m.in. stopniowe niszczenie naszego kręgosłupa, stawów, wiązadeł, powodowane naciskiem dodatkowych ciężarów, oraz izolowaniem mięśni w treningu. Ciało winno rozwijać siłę funkcjonalną w oparciu o własną masę, a mięśnie pracować we wzajemnej współpracy, bez szkody dla stawów i wiązadeł. Odwdzęczy się nam za to w podeszłym wieku.
     Teoria autora jest nieco kontrowersyjna, lecz podane argumenty przemawiają do wyobraźni. Można się się z tym panem zgadzać lub nie, lecz warto do książki zajrzeć. Najlepiej jest przetestować trening w praktyce. Ja z racji mojego zamiłowania do wyzwań, przystąpiłem do testów moich możliwości. Chciałem sprawdzić na jakim etapie jest moja tężyzna fizyczna w każdym z 6 ćwiczeń. Po kilku dnach prób wszystkich początkowych wariantów stwierdzam, że moje umiejętności wahają się w przedziale 6-8. Problemem nie jest ilość powtórzeń, a ich jakość. Każdy wariant musi być nienaganny techniczne, bym mógł przejść do kolejnego etapu. Oszukiwanie samego siebie to porażka już na starcie, a tego byśmy nie chcieli.
     Zachęcam do przeczytania Zaprawy więziennej, by spojrzeć na nowo w świat treningu, wnieść coś nowego do swojego planu. Ćwiczenia nie wymagają nakładów finansowych co może być dodatkowym atutem do zagłębiania kalisteniki.